آیا فستینگ یک رفتار ناسالم و اختلال روان است؟

برخی از متخصصان بر این عقیده هستند که فستینگ طبق تعریف یک رفتار غذایی ناسالم است زیرا شامل محدود کردن مقدار غذا خوردن، حذف وعده های غذایی و سخت گیری در مورد نحوه خوردن غذا می شود.

سامانتا دکارو، روانپزشک، “اگر بازه زمانی مجاز غذا خوردن را محدود کنید و علائم گرسنگی خود را خارج از این بازه زمانی کاملاً نادیده بگیرید، می تواند یک رویکرد خطرناک و اشتباه باشد، به ویژه برای کسانی که در حال بهبودی اختلال خوردن هستند.”

و چیزی که بسیاری از مردم هنگام شروع یک برنامه فستینگ متوجه نمی شوند این است که میل به پرخوری در پایان دوره فستینگ می تواند مشکل ساز باشد. اگر فردی در چرخه فستینگ و پرخوری گیر کند، این می تواند منجر به شرایطی شود که به عنوان اختلال پرخوری شناخته می شود.

این یک وضعیت جدی است که می‌تواند باعث شود احساس کنید کنترلی بر میزان غذا خوردن ندارید. افرادی که با اختلال پرخوری دست و پنجه نرم می کنند، اغلب زمانی که گرسنه نیستند غذا می خورند یا حتی اگر احساس سیری ناراحت کننده ای داشته باشند به خوردن ادامه می دهند. پس از پایان غذا خوردن، معمولاً غرق در احساس گناه، شرم یا انزجار می شوند. بدون کمک متخصصان، پس از ابتلا به بیماری هایی مانند اختلال پرخوری، بازیابی کنترل نحوه، زمان و چرایی غذا خوردن می تواند چالش برانگیز باشد.