دلایل بروز اختلالات خوردن بعد از مهاجرت

اختلالات خوردن بعد از مهاجرت معمولاً نتیجه‌ی ترکیبی از فشارهای روانی، اجتماعی و فرهنگی است. مهاجرت باعث می‌شود فرد با تغییرات ناگهانی در زندگی روزمره روبه‌رو شود؛ تغییراتی که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم روی عادات غذایی اثر می‌گذارند. مهم‌ترین دلایل عبارتند از:

۱. استرس ناشی از غربت و دوری از خانواده

دوری از حمایت عاطفی خانواده و دوستان می‌تواند احساس تنهایی و اضطراب را افزایش دهد. بسیاری از مهاجران در چنین شرایطی به غذا به‌عنوان راهی برای آرامش موقت روی می‌آورند و دچار پرخوری عصبی می‌شوند. برعکس، برخی دیگر به دلیل افسردگی یا استرس شدید، میل به غذا خوردن را از دست می‌دهند و دچار بی‌اشتهایی می‌شوند.

۲. تفاوت‌های فرهنگی و غذایی

تغییر ناگهانی در نوع غذاها و سبک تغذیه کشور مقصد، عاملی مهم در بروز اختلالات خوردن بعد از مهاجرت است. برای مثال، مهاجری که از فرهنگی با غذای سنتی پرکالری می‌آید، ممکن است در کشوری با رژیم غذایی سبک‌تر احساس گرسنگی مداوم داشته باشد و به پرخوری روی بیاورد. برعکس، فردی که با غذاهای جدید و ناآشنا راحت نیست، ممکن است ترجیح دهد کمتر بخورد یا وعده‌های غذایی را حذف کند.

۳. فشارهای اجتماعی و استانداردهای زیبایی

در بسیاری از کشورها، الگوهای خاصی از زیبایی و اندام وجود دارد که ممکن است با فرهنگ کشور مبدأ متفاوت باشد. مهاجران، به‌ویژه نوجوانان و جوانان، برای پذیرفته‌شدن در جامعه جدید تلاش می‌کنند خود را با این استانداردها تطبیق دهند. همین مسئله می‌تواند به رژیم‌های سختگیرانه، گرسنگی کشیدن یا رفتارهای ناسالم غذایی منجر شود.

۴. مشکلات اقتصادی و محدودیت دسترسی به غذای سالم

بسیاری از مهاجران در ابتدای ورود به کشور جدید با محدودیت‌های مالی روبه‌رو هستند. این شرایط باعث می‌شود آن‌ها بیشتر به سراغ غذاهای ارزان‌قیمت و فست‌فود بروند؛ انتخاب‌هایی که هم به پرخوری دامن می‌زند و هم زمینه‌ساز افزایش وزن و احساس گناه بعد از خوردن می‌شود.

۵. موانع زبانی و اجتماعی

حتی یک خرید ساده از سوپرمارکت می‌تواند برای مهاجری که هنوز زبان مقصد را نمی‌داند، به تجربه‌ای پر از اضطراب تبدیل شود. این اضطراب مداوم به مرور زمان روی الگوهای غذایی اثر می‌گذارد و زمینه‌ساز بروز اختلالات خوردن بعد از مهاجرت می‌شود.